کمتر از دو سال دیگر سی و دومین دوره بازیهای المپیک تابستانی در ژاپن آغاز می شود. از هم اکنون می توان پیش بینی کرد که ژاپنی ها برای برگزاری این رویداد بزرگ حسابی تدارک دیده اند. از مصرف بهینه نور خورشید گرفته تا ساخت دستشویی برای دوجنسه ها و استفاده از زبان انگلیسی بر روی تابلوهای راهنمای رانندگی نشان می دهد که مو لای درز مدیریت، برنامه ریزی و نگاه کلان آنها نمی رود. با این حال شواهد نشان می دهد که کمیته بین المللی المپیک در سال های آتی با مشکل بزرگی مواجه شود. معضلی به نام «نخواستن المپیک و دست رد زدن به سینه میزبانی» آن هم از سوی کشورهایی که عقبه قوی در میزبانی و حضور قدرتمند در این رقابتها داشته اند. کمیته بین المللی المپیک آنقدر دلواپس میزبانی دوره 2024 و 2028 بود که برخلاف قانون شماره 33 ماده 2 اساسنامه خود که می گوید میزبان هر دوره هفت سال قبل از دوره بعدی بایستی انتخاب شود، همزمان با واگذاری میزبانی 2024 به پاریس بلافاصله دوره بعد را هم به لس آنجلس سپرد. در کشاکش پاریس و لس آنجلس برای میزبانی 2024، گرایش و تمایل کشورهای آسیایی گسترش پیدا کرد. «جوکو ویدودو» رییس جمهور اندونزی پس از پایان بازیهای آسیایی جاکارتا – پالمبنگ گفت که کشورش المپیک 2032 را می خواهد. «مون جائی این» رییس جمهور کره جنوبی که برای دیدار رسمی با «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی به پیونگ یانگ رفته بود، در راستای دیپلماسی ورزشی دو کشور همراه با همتای خود در برابر دوربین رسانه ها دست در دست یکدیگر اعلام کردند که میزبانی مشترک بازیهای 2032 را می خواهند. سنگاپور و مالزی هم که در نظر داشتند این بار سنگین را بین خود تقسیم کنند به نظر می رسد به تنهایی دنبال کسب این موفقیت هستند. همچنین شانگهای هم برای این میزبانی اعلام آمادگی کرده است تا چین بار دیگر این تجربه را از سر بگذراند. در سالهای اخیر بازیهای المپیک و پارالمپیک تابستانی و زمستانی بیش از دیگر کشورهای جهان، در قاره کهن چرخیده و دست به دست شده است. پکن اولین شهری است که هم میزبانی بازیهای تابستانی 2008 و هم زمستانی 2022 را در کارنامه اش ثبت می کند، ژاپن 2020 را به عهده دارد، پیونگ چانگ کره جنوبی بازیهای زمستانی 2018 را میزبانی کرد، ساپاروی ژاپن از میزبانی 2026 زمستانی به دلیل زلزله چندی قبل انصراف داد و اعلام کرد که زمستانی 2030 را از آن خود می کند. ثبات اقتصادی، توسعه سیاسی، تطابق فرهنگی و برطرف کردن تنش ها بین دو کره و اطمینان چین و ژاپن از نظم سیاسی حاکم در شرق آسیا این بخش از قاره قدیمی را بیش از گذشته به سمت توسعه و پیشرفت سوق می دهد. در حالی که غرب آسیا دستخوش تغییر و تحولات سیاسی و مناسبات بین کشورهاست و از تروریسم، جنگ، فقر، تنش و بی ثباتی اقتصادی رنج می برد باید از فاصله دور اقتدار شرق آسیا را به تماشا بنشیند. اما اشتیاق آسیایی ها برای میزبانی نتوانسته کمیته بین المللی المپیک را راضی نگه دارد. سیاستمداران این سازمان با نفوذ ورزشی همچنان از انصراف شهرها از ادامه رقابت برای میزبانی و یا عدم تمایل کشورها برای آمادگی پذیرش المپیک ناراضی و شاکی هستند. چرخه اقتصادی قدرتمندی که المپیک با خود به همراه می آورد هر کجا که متوقف شود خوشایند نیست. فعلا آسیایی ها هستند که دست روی این گنج نهفته گذاشته اند.
نویسنده: افسون حضرتی
منبع :
اختصاصی ورزش گاه
برچسب ها :
المپیک و پارالمپیک در آسیا