یک سوال از مسوولان باشگاه استقلال دارم. اسماعیل بهداروند الان کجاست و چه وضعیتی دارد؟ اصلا یادتان هست اسماعیل بهداروند کیست؟ من برایتان می گویم که اسماعیل کیست؟ چون شما او را به راحتی فراموش کرده اید. او یکی از میلیون ها هوادار استقلال است که حلاوت جام حذفی برایش زهرمار شد و بینایی اش را از دست داد. همان هواداری که مثلا اگر در اردن به تماشای مسابقه فوتبال می رفت هیچ وقت کور نمی شد. همان هواداری که چند بار برای مانورهای تبلیغاتی باشگاه استقلال به تهران آمد و در کنار بازیکنان استقلال عکس گرفت و شما در بوق و کرنا کردید که او در رختکن تیم حاضر شده و از نزدیک اجازه داشته که بازی استقلال و ذوب آهن را تماشا کند و ما حواسمان به او هست. اما خبر دارید که اسماعیل طلاهای همسرش را فروخته تا خرج درمانش کند؟ نه امکان ندارد که شما از این مسائل مطلع باشید. فعلا تیم رسانه ای استقلال ترجیح می دهد که فینالیست شدن پرسپولیس را مسخره کند. می دانید او جوشکار است و با یک چشم نمی تواند شغلش را انجام دهد؟ حتما مطلع هستید که حقوق جوشکاری با پول در فوتبال به بلندی دیواری از زمین تا آسمان است. پس از این حادثه وزیر ورزش به رییس فدراسیون پزشکی ورزشی دستور داده بود تا بهداروند از حمایت های درمانی و پزشکی استفاده کند. این اتفاق افتاده؟ اینکه یکی دو تماس تلفنی از سوی بازیکنان استقلال گرفته شده و در نهایت این پرونده هم به فراموشخانه فرستاده شد که دردی از این هودار رنجور دوا نمی کند. در دنیای فوتبال حرفه ای، هودار نقش مهمی را به عهده دارد. بدون هوادار خبری از حامیان مالی نیست و بدون پول نمی توان فوتبال حرفه ای ارائه کرد. البته تمام این مسائل مربوط به فوتبال حرفه ای است نه فوتبال آماتوری که شما در اجرای آن استاد هستید. وزیر ورزش همچنین از مهدی تاج  رییس فدراسیون فوتبال هم خواسته بود تا حوادث و بی نظمی های روز بازی فینال جام حذفی را بررسی کرده و با مسببان آن برخورد شود. فدراسیون فوتبال توانسته مسببان این حادثه را پیدا کند؟ در آن دریای خشمگین هواداری مشخص شد کی سنگ و یا شی  برنده را پرتاب کرده است؟ این حرف ها بیشتر باعث خنده و شبیه مزاح است تا دستوری که اجرای آن شدنی باشد. اسماعیل بهداروند چندی پیش اعلام کرد که از باشگاه استقلال به فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) و کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) شکایت می کند. او می گوید که مسئولان استقلال در تامین کردن هزینه های درمانی اش کوتاهی کرده و بر سر قولشان نماندند و حتی رحمتی و منتظری روزهای اول فقط قول دادند و دیگر پیدایشان نشد. قول هایی هم که مبنی بر رسمی شدن این هوادار در محل کارش به او داده شده بود عملی نشده است. چشم از دست رفته اش را کدام یک از متولیان فوتبال به او پس می دهند؟ فدراسیون فوتبال همانطور که در تهیه دستمزد سرمربی تیم ملی دستش را جلوی دولت دراز می کند برای درمان اسماعیل هم خودش را به زحمت بیندازد. ولی فرق اساسی بین کیروش و بهداروند وجود دارد. او کجا و این کجا؟ سرمربی تیم ملی تریبون دارد، صدایش بلند است، عده ای سینه چاک دست به سینه اوامرش را اجرا می کنند تا او به «غر و لندهایش» را ادامه دهد. اما کی صدای اسماعیل بهداروند را می شنود؟ از روز حادثه کسی می داند زندگی فردی، اجتماعی، شغلی و خانوادگی اش تا چه حد دستخوش تغییر شده است؟ آیا کسی می داند شب ها از گوشه چشم تاریکش قطره های اشک سرازیر می شود؟ فقط برای یک لحظه یک چشمتان را ببندید. هر چند که شما مدتهاست چشم هایتان را بسته اید.

نویسنده: افسون حضرتی