نگاه من به برانکو ناشی از یک رابطه مرید و مرادی نیست. چون او هم مثل همه ضعف های خاص خودش را دارد. ولی برانکو احترام برانگیز است. این خصلت بخشی از شخصیت او را به بهترین شکل ساخته و هر چه بیشتر دوران میانسالی را پشت سر می گذارد، احترام بیشتری هم برای خودش پس انداز می کند. سرمربی کروات پرسپولیس لحظات تلخی هم در دوران مربیگری اش داشته که قابل انتقاد بوده، اما تیغ و دشنه قلم ها محترمانه به سمتش نشانه رفته است. او برخلاف بلاژویچ یا دیگر مربیان ایرانی و خارجی فعال در کشور، درون گرایی خاصی دارد. اهل شلوغ کاری، خوردن توپ فوتبال، پریدن از برج میلاد، حلقه آویز کردن خودش در زمین مسابقه، قهر و آشتی و گله و شکایت نیست. ادبیاتی که به کار می گیرد شاید هیجان لازم برای فوتبال را نداشته باشد، ولی احترام دوطرفه ای را به همراه دارد هم برای خودش و هم مخاطبش. با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم کرد، دستش خالی شد، بازیکنانش دلارهای هنگفت را به ماندن در کنار پرسپولیس ترجیح دادند، جناب «خیریت» بی تفاوت همه چیز را گذاشت و رفت و مهلک ترین ضربه را به قرمزها زد، اما برانکو تنها برای شاگردانش آرزوی موفقیت کرد. طارمی الان چه حسی دارد؟ شرمنده است یا بی تفاوت؟ افسوس می خورد یا متوجه شده که خیریت یعنی نبودن بازیکنان نازنازی و سرکش در تیم. امیری، احمدزاده، محرمی، رفیعی چطور؟ آنها روی نیمکت تیم های بی نام و نشان می نشینند و این فینال را تماشا می کنند. در چند روز اخیر تعدادی از خبرنگاران استقلال درمانده از موفقیت هایی که پرسپولیس به سختی کسب می کند متلک هایشان را محترمانه نثار او کردند. ولی برانکو پاسخی نداد تا نشان دهد که چقدر فرق است بین خامی و پختگی. دلیل این حجم از ناراحتی قابل درک نیست ولی به هر حال پرسپولیس و برانکو دست به کار بزرگی زده اند که فعلا یک عده قلیل از آن ناراحت هستند. عالیجناب برانکو ممنون که بدون «های و هوی» و «الدروم بلدروم» تا فینال رسیدی. ممنون که حاشیه های تیمت را به بهترین شکل مدیریت کردی. ممنون که مهندس مسلمان را بی سر و صدا و جار و جنجال از تیم کنار گذاشتی، ممنون که اجازه ندادی شعله های موفقیت در قلب بازیکنانت خاموش شود. ممنون که مثل خیلی ها کنار زمین دو انگشتی سوت نمی زنی، با داورها دعوا نمی کنی، ادبیاتت محترمانه است، هر روز مخالفانت را به مسلخ نمی بری، از کنار بچگی های رسانه ای بی تفاوت می گذری. تو و تیمت لایق قهرمانی هستین. حتی اگر به قول دوستان استقلالی اولین قهرمانی تان باشد. اولینی که آنها روی تمامی حروفش تشدید می گذارند تا دفاع چند لایه ای خارج از مستطیل سبز برای آبی ها درست کنند و تو و پرسپولیس را به سخره بگیرند. و ممنون که در این جو «من در آرمی» با صلابت و وجاهت ایستادی. ممنون عالیجناب.

نویسنده: افسون حضرتی