طرفداران لیورپول فریاد می زدند و آواز می خواندند. غریو "لیگ برتر، به هوش باش" سکوها را پر کرده بود. آن هم دور از آنفیلد. در لندن. همه چیز برای یورگن کلوپ شیرین شده بود و خاطره انگیز. او طی شانزده سفر به لندن ده بار پیروز شده بود و تاتنهام را برای اولین بار در این شهر شکست داده بود. آنها یازده ماه پیش در همین میدان 1-4 له شده بودند. در همان بعد از ظهری که هری کین دو گل زد و هونگ مین سان و دله آلی دو گل دیگر را زدند.
لیورپولی ها حق داشتند آن غریو را سر دهند. آخرین باری که آنها در پنج دیدار آغازین لیگ پیروز شد کی بود؟
این است بهترین آغازشان در لیگ پس از 1990. آنها فصل 91-1990 را با هشت پیروزی پیاپی آغاز کردند و طی چهارده دیدار شکست نخوردند. زمانی که کنی دالگلیش روی نیمکت نشسته بود و یان راش، جان بارنز و پیتر بردسلی خط حمله آتشین لیورپول را تشکیل می دادند.
این بار هم اگر مانه و صلاح در یک سوم نهایی زمین هوشمندانه تر ظاهر می شدند به چهار پنج یا شش گل دست پیدا می کردند. نمایش سرخپوش ها بر نتیجه رقم خورده می چربید و آنها جز دقایق پایانی بر همه چیز حاکم بودند.
وینالدوم برای اولین بار با آن پیراهن دور از آنفیلد دروازه ای را - پس از 55 شوت - گشود و روبرتو فیرمینو تیر خلاص را شلیک کرد تا در 61 گل لیورپول در لیگ از بدو ورود یورگن کلوپ - 38 گل و 23 پاس گل نقش داشته باشد، شانزده بار بیشتر از هر بازیکنی. باور کردنی نیست که جیمز میلنر سی و دو ساله دوباره متولد شده. یکی از چهار بازیکنی که طی شکست 1-4 پارسال از تاتنهام راهی میدان شد. جو گومز جوان ترکیب فوق العاده را با فن دایک ساخته و موره نو، ماتیپ و لاورن باید منتظر بمانند.
در سوی دیگر تاتنهام دومین شکست لیگ را هم پذیرفت، با همان نتیجه ای که هفته پیش مغلوب واتفورد شده بود. آنها پارسال طی 9 دیدار دو بار زانو زدند و لیگ هنوز سرعت نگرفته از دایره صدرنشینان دور افتاده اند. در عین حال شکست 2-1 بازتابنده سقوط تاتنهام نبود و مردان پوچتینو تیمی بودند بی قریحه و بی تخیل که برابر پرسینگ تمام نشدنی لیورپولی ها که همیشه در مکان و لحظه مناسب ظاهر می شدند. در حالی که تعداد مردان میانی لیورپول سه تن بود و تاتنهامی ها با چهار هافبک بازی می کردند. دادن نقش دفاعی به اریک دایر و قرار دادنش کنار آلدروایرلد و فرتونگن کارساز نبود. چنان که هری وینکس غایب طی 9 ماه خودش را پیدا نمی کرد و مدافعان میانی تاتنهام نمی توانستند به جلو بتازند.
هری کین بزرگ گم شده بود و لوکاس مورا یگانه بازیکن درخشان تیم بود. اریک دایر کند و آشفته بود و غیبت هوگو لوریس – قهرمان جهان – نشان داد تاتنهام چقدر به او نیاز دارد. ولی مقصر قلمداد کردن میشل فورم برای شکست تاتنهام نادیده گرفتن واقعیت ها است. فورم همان قدر مقصر بود که آلدروایرلد و اریکسون. در کنار همه اینها سایر آمار هم هشدار دهنده شدند. متوسط میزان تصاحب توپ آنها در مقایسه با پارسال چهار درصد کاهش پیدا کرده و تعداد پاس های کامل شان سه درصد کم شده. آنها طی پنج دیدار پنج گل دریافت کرده اند که همه شان با ضربه سر بوده. بنابراین طرفداران حق دارند بپرسند براستی چرا دنیل لوی، رئیس باشگاه، تابستان را بدون به خدمت گرفتن بازیکن جدیدی به پایان برد؟
رکورد صد در صدی لیورپول ادامه پیدا کرده و نبرد با پاری سن ژرمن و منچسترسیتی از راه خواهد رسید تا ارزیابی بیشتری از مردان کلوپ انجام دهیم. در حالی که تاتنهام همین هفته برابر اینتر آزمون بزرگ اروپایی اش را آغاز خواهد کرد. سقوط در سن سیرو عرصه را بر پوچتینو تنگ خواهد کرد.
منبع :
ورزش سه
برچسب ها :
لیگ برتر فوتبال انگلیس
لیورپول