1- بازیهای آسیایی جاکارتا – پالمبنگ به طور رسمی دو روز پیش در اندونزی آغاز شد. تا این لحظه هشت مدال - سه طلا، دو نقره و سه برنز - کسب کرده ایم. اما در اکثر رشته هایی که تا روز دوم برگزار شده یا حذف شده ایم، یا به گروه بازنده ها رفته ایم، یا از گروه خودمان بالا نیامده ایم، و یا به رتبه های هشتم و نهم و دهم بسنده کرده ایم. تیم فوتبال امید هم که می خواست با زرنگ بازی مسیر آسان تری برای رسیدن به فینال داشته باشد، تن به شکست شرم آوری برابر میانمار داد؛ غافل از اینکه عربستان زرنگ تر بود و برابر کره شمالی باخت تا ما با همسایه جنوبی کره ای ها همبازی شویم. انتقاد حمید استیلی از بازی عربستان عذر بدتر از گناه است، کادر فنی تیم امید باید توضیح دهد که این باخت مصلحتی بود یا تیم عملکرد ضعیفی داشت؟ کسی که این وسط از این زرنگی و بازی کودکانه و ناجوانمردانه دو تیم ایران و عربستان سود برد، کره شمالی است که با بنگلادش دیدار می کند. لطفا پشت این هشت مدال و مدال های احتمالی سنگر نگیرید.
2- هر حساب کاربری مربوط به کمیته ملی المپیک را که باز می کنید بدون شک اولین عکس، عکسی دسته جمعی از مسوولان این کمیته به همراه «همراهان» در سالن های ورزشی می بینید که از خیر جاکارتا هم نگذشته اند و باید به هر طریقی که می شد خود را به آن سوی مرزها می رساندند. مدیرانی که به جای سودای فرنگ، بهتر بود برای رشته ورزشی تحت امرشان برنامه ریزی و مدیریت می کردند تا امروز می توانستند «بر طبل شادانه بکوبند.» حداقل به جای توجیه، عذرخواهی کنید و دست از این جمله کلیشه ای که چیزی از ارزش های ما کاسته نشده و یا این اولین تجربه ما در عرصه بین المللی بود بردارید. کمیته ملی المپیک چین قبل از اعزام ورزشکارانش به بازیها اعلام کرده بود که برای کسب تجربه به جاکارتا می آیند و هدف آنها تجربه اندوزی برای المپیک توکیو 2020 است با این حال تا الان با 36 مدال در صدر جدول مدال ها قرار دارند.
3- از عملکرد کاروان ورزشی که بگذریم رسانه ملی اشک همه را در آورده است. مراسم افتتاحیه بازیها را که در ایران پخش شد، در ورزشگاه «گلورا بونگ کارنو» جاکارتا دیدم. باعث تاسف است که دو مجری برنامه بی اطلاع از تاریخچه بازیها، تعداد کشورهای شرکت کننده، جریانات سیاسی حاکم بر صلح در شبه جزیره کره، عدم تسلط به زبان انگلیسی و پیشینه اندونزی در میزبانی، تنها به حرافی پرداختند و مثل اکثر برنامه های ورزشی که مجری ها فقط می خندند و حرف هم را قطع می کنند صنار اطلاعات و دانش در اختیار مخاطبان قرار ندادند. البته اگر مخاطبی وجود داشته باشد. در رژه تیم ها در مراسم افتتاحیه 44 تیم حاضر بودند نه 46 تیم. چون دو کره ریز یک پرچم رژه رفتند، بنابراین تیم های شرکت کننده در این دوره 45 کشور هستند، اندونزی پیش از این در سال 1962 هم میزبان بازیهای آسیایی بود، اولین دوره بازیها سال 1951 در دهلی نو برگزار شد که مشعل این دوره از رقابتها هم حرکت خود را از این شهر آغاز کرد، نام رییس جمهور اندونزی «جوکو ویدودو» است که همگان او را به «جوکووی» می شناسند، نام رییس شورای المپیک آسیا «شیخ احمد آل فهد آل صباح» است. این اطلاعات اندک را دو مجری برنامه می توانستند فقط نیم ساعت قبل از شروع برنامه در اینترنت جستجو کنند.
4- در این جهان ورزش ما روی کدام نقطه ایستاده ایم؟
نویسنده: افسون حضرتی
برچسب ها :
بازی های آسیایی جاکارتا
تیم ملی فوتبال امید